Vanaf de negentiende eeuw brouwden grote boerderijen in Henegouwen gerst en hop. Op het grondgebied van de gemeente Silly waren er negenentwintig cafés en drie brouwerijen voor de ongeveer tweeduizend zielen die er toen woonden. Vandaag is er nog maar één brouwerij over in Silly, de enige die nog actief is in de hele entiteit met dezelfde naam.

De Brasserie de Silly begon in 1850 in een boerderij genaamd Cense de la Tour, eigendom van Heer Arnould de Limoge, gekocht door Marcellin Meynsbrughen. Hij exploiteerde al de lokale oliepers, een molen voor zonnebloemolie. Het is meer dan waarschijnlijk dat Marcellin Meynsbrughen, door bier te gaan maken, slechts een van de bestaande activiteiten van de Cense van lang geleden voortzette.

Al in 1904 tekende zijn zoon Adelin, die hem was opgevolgd, met brouwers uit Henegouwen de eerste overeenkomst in België die een onderlinge verzekering creëerde die het risico van ongevallen in brouwerijen dekte. Maar Adelin stierf jong, in 1907, en liet alleen jonge erfgenamen na. Zijn enige zoon, ook Adelin genaamd, 16 jaar oud, was gedwongen zijn brouwersstudies in Gent op te geven om de leiding van het familiebedrijf over te nemen. Een neef kwam hem enkele jaren bijstaan.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bedekten de Meynsbrughens hun koperen ketels met zwarte verf op basis van pek om confiscatie door Duitse troepen te voorkomen. De list lijkt te zijn geslaagd, aangezien hun brouwerij werd gevorderd om de rol van Centrale Brouwerij te spelen. Het zou de enige in de entiteit zijn die tijdens deze periode haar activiteiten voortzette, waarbij andere brouwers er kwamen bevoorraden om hun leveringen te kunnen blijven verzekeren.

Tot 1955 bezat de brouwerij van Silly altijd vijf paarden, waaronder een schimmel (geluksbrenger). Twee stallen, een met twee paarden, de andere met drie, bevinden zich direct bij de ingang van het terrein. Rond 1930 bestond haar wagenpark uit een vrachtwagen en twee paardenkarren (karren voor het vervoer van vaten).